Καθήκον μας, όχι η καταστολή, αλλά η προσφορά

Άρθρο του Μιχάλη Μιχαήλ, Ανθυποπυραγού, ε.α. του Π.Σ.

Τα πρόσφατα γεγονότα στον Έβρο επιβεβαιώνουν απόλυτα όσους εκτιμούσαν ότι η νέα τουρκική εισβολή στη Συρία πριν από 4 μήνες, με τους επαίνους του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε, μαζί και της ελληνικής κυβέρνησης, θα στρεφόταν ενάντια στα συμφέροντα όχι μόνο του συριακού αλλά και του ελληνικού και του τουρκικού λαού.

Δυστυχώς όμως, μόλις 4 μήνες μετά, τα γεγονότα την επιβεβαιώνουν απόλυτα. Η Συρία, ένα κυρίαρχο κράτος-μέλος του ΟΗΕ, καταστρέφεται πολλαπλά συνεχίζοντας να θρηνεί νεκρούς. Η Τουρκία αντίστοιχα μετράει κάμποσες δεκάδες νεκρούς.

Παράλληλα ο ελληνικός λαός, έρχεται αντιμέτωπος με τα προβλήματα που δημιουργούνται από τον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στα κολαστήρια τύπου Μόριας και στα σύνορα της χώρας που προωθεί η γειτονική χώρα. Έρχεται αντιμέτωπος με την ένταση της καταστολής όταν απαιτεί, ο τόπος που ζει και εργάζεται, να μην μετατραπεί σε μία απέραντη φυλακή των αθώων θυμάτων που δημιουργούν οι πόλεμοι των « φιλειρηνιστών » συμμάχων μας της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ σε βάρος κυρίαρχων κρατών.

Πρόσφατα ψηφίστηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο 4662/2020 περί της αναδιάρθρωσης της πολιτικής προστασίας και του Π.Σ. Το ΚΚΕ καταψήφισε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και επισήμαινε ότι “διατηρούνται και διευρύνονται: – Η στρατιωτικοποιημένη δομή … η διατήρησή του Π.Σ. στα Σώματα Ασφαλείας, σε αντίθεση με τον κοινωνικό χαρακτήρα … η οπλοφορία των πυροσβεστικών ανακριτικών υπαλλήλων. – Η συνεργασία του Π.Σ. με τη EUROPOL (Ευρωπαϊκή Αστυνομία), η διασύνδεσή του με το ΝΑΤΟ και άλλους αντίστοιχους διεθνείς οργανισμούς.»

Μόλις 2 μήνες μετά, το πυροσβεστικό προσωπικό καλείται να συνδράμει την αστυνομία αρχικά στην Χίο και τώρα στα σύνορα, ακροβατώντας σε λεπτή γραμμή για να μη μετατραπεί σε επικουρικό Σώμα καταστολής πλήθους, εγχώριου ή μη.

Σε αυτή την κατεύθυνση επιχειρείται από πολλές πλευρές να καλλιεργηθεί κλίμα εθνικής συμφιλίωσης, ενότητας και «πατριωτισμού» όπου δεν έχει σημασία μέχρι τώρα τι γινότανε, αλλά πλέον ο μόνος σκοπός είναι «όλοι μαζί» να ασφαλίσουμε τα σύνορα με οποιοδήποτε τρόπο. Χρησιμοποιείται δε και το εξαιρετικά φαιδρό επιχείρημα ότι η πλειοψηφία των κατατρεγμένων έξω από τα σύνορα δεν προέρχονται από την Ιντλίμπ της Συρίας αλλά από το Αφγανιστάν, τη Σομαλία και αλλού.

Ακριβώς εδώ είναι που πριν φουσκώσει κανείς « ηρωικά » το στέρνο του, πρέπει να αφιερώσει μερικά δευτερόλεπτα μόνο και να σκεφτεί τον κοινό παρονομαστή που ξερίζωσε όλους αυτούς τους ανθρώπους από τις πατρίδες τους. Τον κοινό παρονομαστή που λέγεται ΝΑΤΟ και «εντελώς τυχαία» φαίνεται να έχει εμπλακεί και υποδαυλίσει τους πολέμους και την καταστροφή σε όλες αυτές τις χώρες. Τον οργανισμό της βορειο-ατλαντικής «συμμαχίας» που έχει απλώσει το στρατό του σε όλη την Ελλάδα αλλά δεν βλέπει το γκριζάρισμα του Αιγαίου. Τις δεκάδες καθημερινές τούρκικες παραβιάσεις των θαλάσσιων και εναέριων συνόρων και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Δεν βλέπει την προώθηση χιλιάδων ανθρώπων στα ελληνικά σύνορα επίσημα από το τουρκικό κράτος και κάθε άλλη ενέργεια στην περιοχή που μόνο την ειρήνη δεν προάγει.

Μπροστάρηδες σ αυτόν τον ανταγωνισμό μίσους και ρατσισμού είναι και κάποιοι από το Π.Σ. ορισμένοι από τους οποίους μάλιστα είναι και εκλεγμένοι συνδικαλιστές. Όλοι αυτοί να αναλογιστούν ότι οι πυροσβέστες απολαμβάνουν πρώτοι και με διαφορά τη συμπάθεια και το σεβασμό του ελληνικού λαού, επειδή ακριβώς στέκονται μέχρι τώρα δίπλα του σε κάθε δύσκολη στιγμή και όχι απέναντί του βιαιοπραγώντας και καταδυναστεύοντας.

Χρειάστηκε γι’ αυτό, παλαιότεροι πυροσβέστες να πάνε κόντρα ακόμα και σε εισαγγελικές παραγγελίες προς την αντίθετη κατεύθυνση. Να πάνε κόντρα στις χουντικής έμπνευσης κατευθύνσεις να ρίχνουν νερό με σκοπό την διάλυση πλήθους και γενικότερα να παίρνουν μέρος σε οποιαδήποτε μορφής κατασταλτικές ενέργειες, όπως για παράδειγμα το κόψιμο λουκέτων στα σχολεία.

Κατάφεραν με την γενναία στάση τους και με τους επίμονους αγώνες τους, οι πυροσβέστες να πάρουν την θέση που τους αξίζει στην συνείδηση του ελληνικού λαού. Κι αυτή δεν ήταν μια προσπάθεια χωρίς κόστος, ποινές, εκδικητικές μεταθέσεις.

Αυτό πρέπει να πάρουν υπόψη τους οι όψιμοι υπερπατριώτες μεμονωμένοι ή συνδικαλιστικοί φορείς του πυροσβεστικού σώματος, που αναζητούν ρόλο σερίφη, και δηλώνουν εθελοντές κυνηγοί ανθρώπινων κεφαλών. Όλοι αυτοί πρέπει να ξανασκεφτούν την θέση τους στις τάξεις του πυροσβεστικού σώματος, όπου οι εργαζόμενοι σε αυτό νοιώθουν περήφανοι για την κοινωνική τους αποστολή και την προσφορά του στον συνάνθρωπο.

Ιδιαίτερα όσον αφορά τα συνδικαλιστικά όργανα που παίρνουν αποφάσεις για εθελοντικές αποστολές στον Έβρο, δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία όταν δοκιμάζονταν ο ελληνικός λαός και οι συνάδελφοι τους στις μεγάλες πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική το 2018. Ούτε μία ανακοίνωση δεν τόλμησαν να βγάλουν ορισμένοι από αυτούς για τις καταστροφικές πυρκαγιές, τις αιτίες και τα αποτελέσματα τους, που ήταν και η βασική τους υποχρέωση.

Ας δείξουν όμως πρώτα την ευαισθησία τους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι τους από τα εξοντωτικά ωράρια. Την απλήρωτη υπερεργασιά τους. Τις άθλιες και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας στους χώρους δουλειάς και στα συμβάντα χωρίς τα στοιχειώδη μέσα προστασίας. Τις εξοντωτικές μεταθέσεις και μετακινήσεις που θα γίνουν πλέον και με την δική τους συγκατάθεση, η μόνιμη γάγγραινα για το σύνολο του προσωπικού. Μεταθέσεις που έχουν ήδη καταντήσει δεκάδες συναδέλφους τους, πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την χώρα, προς χάριν εξυπηρέτησης επιχειρηματικών συμφερόντων. Οι οποίοι υποχρεώνονται να ζουν και να εργάζονται ξεσπιτωμένοι στα κοσμοπολίτικα νησιά μέσα σε ετοιμόρροπα κτήρια και σε κοντέινερ.

Αν όντως όμως αυτός είναι ο διακαής τους πόθος, μπορούν να ζητήσουν μετάταξη σε οποιαδήποτε κατασταλτική δύναμη, για να μην βάζουν σε δοκιμασία και αμφισβήτηση με την στάση τους την κοινωνική προσφορά όλων των υπολοίπων πυροσβεστών.

Τούτες τις μέρες στον Έβρο οι εν ενεργεία συνάδελφοι μας τον μόνο ρόλο που έχουν να υπηρετήσουν, είναι να αποσοβήσουν οποιοδήποτε κίνδυνο πυρκαγιάς από κακόβουλες ή τυχαίες ενέργειες και να προστρέξουν για την διάσωση ανθρώπων που κινδυνεύουν ασχέτως χρώματος και εθνικότητας. Κανέναν άλλον ρόλο που υποκρύπτει συμμετοχή σε κατασταλτικές ενέργειες.

Επιπλέον, θέλω να τους τονίσω ότι «ο λύκος χαίρεται στην αναμπουμπούλα» στην προκειμένη περίπτωση το ΝΑΤΟ και οι συνοδοιπόροι του και όχι ο άνθρωπος. Επειδή το πυροσβεστικό επάγγελμα όμως έχει ιδιαίτερα ανθρωπιστικό χαρακτήρα, καλώ τους εν ενεργεία συναδέλφους μου να έχουν το μυαλό καθαρό και τις προθέσεις ξεκάθαρες και να γυρίζουν την πλάτη σε όσους τους χτυπάνε φιλικά την πλάτη ζητώντας τους να παραβλέψουν τις αρμοδιότητες και τα καθήκοντα τους και να σταθούν ως κατασταλτική δύναμη απέναντι στον κάθε ξεριζωμένο φουκαρά.

Να γυρίσουν την πλάτη σε όλους αυτούς που ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα αδιαφορούν για τα χρόνια προβλήματα τους και τους τρέχουν συνεχώς με επιφυλακές, τους εκμεταλλεύονται με απλήρωτες υπερωρίες, τους υποχρεώνουν να εργάζονται χωρίς τα απαραίτητα ατομικά μέσα προστασίας, χωρίς φαγητό και νερό στα συμβάντα, τώρα τους υμνούν για την «πατριωτική» τους στάση που καταβρέχουν τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Η μόνη γνήσια πατριωτική στάση για κάθε Έλληνα πυροσβέστη, είναι να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον ελληνικό λαό σώζοντας την ζωή και την περιούσια του, τις υποδομές και τον φυσικό πλούτο της χώρας του και να αντιμετωπίζει με τον ανάλογο σεβασμό κάθε άνθρωπο ασχέτως εθνικότητας, χρώματος ή θρησκεύματος που βρίσκεται σε δύσκολη θέση !

Μιχάλης Μιχαήλ, Ανθυποπυραγός ε.α. του Π.Σ

ΠΗΓΗ: alt.gr